„Głoś Słowo, bądź w pogotowiu w każdy czas, dogodny czy niedogodny, karć, grom, napominaj z wszelką cierpliwością i pouczaniem” 2 Tymoteusza 4:2
Głosić miłość Chrystusa, głosić dzieło pojednania, głosić nowe narodzenie, głosić Boże zamiary. Stary młot ewangelii nadal będzie kruszył skałę na kawałki; stary ogień zesłania Ducha Świętego nadal będzie płonął wśród tłumów. Nie próbuj niczego nowego, kontynuuj głoszenie Ewangelii.
Jeśli wszyscy będziemy głosić w Duchu Świętym, zesłanym z nieba, skutki naszego zwiastowania będą dla nas zdumiewające.
Potęga języka nie ma w zasadzie granic! Zobaczcie, jaką moc ma zły język - jak wielką krzywdę może wyrządzić! Czy Bóg nie włoży jeszcze więcej mocy w uświęcony język, jeśli tylko będzie on właściwie używany?
Spójrzcie na siłę ognia: jedna iskra może spalić całe miasto. Podobnie, jeśli Duch Boży jest z nami, nie musimy kalkulować, ile lub co możemy zrobić. Nie można obliczyć zasięgu działania płomienia, nie można wyznaczyć granic oddziaływania Bożej prawdy, gdy jest ona głoszona z radością zrodzoną z Ducha Bożego. Miej wielką nadzieję, bracie, miej wielką nadzieję pomimo tej bezwstydnej latarni na rogu ulicy, pomimo tych "błyszczących pałaców" pełnych brandy, pomimo bezbożności bogatych i ignorancji biednych. Kontynuujcie, kontynuujcie w imię Boże, bo jeśli głoszenie Ewangelii nie zbawi ludzi, to nic tego nie uczyni. Jeśli droga Pana Jezusa, droga miłosierdzia, jest drogą nieudaną, to zawiśnie na niebie szata żałobna i słońce zgaśnie w wiecznej ciemności nocy. Wtedy naszej rasie nie pozostanie nic innego, jak tylko mrok ciemności. Zbawienie przez ofiarę Jezusa jest ostateczną ofertą Boga. Cieszmy się, że nie może być ona zwodnicza. Uwierzmy w to bez zastrzeżeń i idźmy prosto przed siebie.