„…Ten Jezus, który od was został wzięty w górę do nieba, tak przyjdzie, jak go widzieliście idącego do nieba” (Dzieje Apostolskie 1,11 – trzecie – widzialne przyjście.
„A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie Ja jestem, i wy byli” (Ewangelia Jana 14,3) – drugie, niewidzialne przyjście.
Dzisiaj wielu ludzi obchodzi święto pierwszego przyjścia naszego Pana. Zwróćmy jednak teraz nasze myśli do obietnicy Jego powtórnego przyjścia. Jest ono tak pewne, jak pierwszy adwent i w wielkiej mierze to z niego czerpiemy pewność powtórnego przyjścia.
Ten, który przyszedł w postaci uniżonego człowieka, gotowego służyć, z całą pewnością powróci, aby odebrać nagrodę za tę służbę. Ten, który przyszedł, by cierpieć, nie będzie zwlekał z przyjściem. To jest dzisiaj naszą wspaniałą nadzieją, ponieważ będziemy z Nim dzielić Jego radość. Dzisiaj znosimy krzywdy i zniewagi, podobnie jak On, kiedy był tutaj na ziemi – ale kiedy powróci (trzecie przyjście – widzialne), my ujawnimy się razem z Nim, ale przede wszystkim będzie to Jego objawienie się w mocy i chwale. Wtedy ci, którzy byli zniesławiani i pogardzani, będą świecić jak słońce w Królestwie Ojca swojego (Ewangelia Mateusza 13,43). Będą oni rodem królewskim i kapłanami (Księga Objawienia 20,6), a ich dni smutku zostaną zakończone. Długi odpoczynek oraz niezwykły splendor tysiącletniego panowania staną się obfitą rekompensatą za lata świadectwa i walki.
Wcześniej jednak Pan Jezus przyjdzie (drugie przyjście, niewidzialne dla niewierzących), aby zabrać z tej ziemi swój Kościół. Przyjście to przedstawione jest w Ewangelii Jana 14,3 (wiersz powyżej) oraz w 1. Liście do Tesaloniczan 4,15-17: „A to wam mówimy na podstawie Słowa Pana, że my, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli. Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem”.
Oby nasz Pan już przyszedł! On nadchodzi! Jest w drodze i zbliża się szybko. Towarzyszący Jego przyjściu dźwięk powinien być muzyką dla naszych serc. Dzwońcie, dzwony nadziei!
„…drugi raz ukaże się nie z powodu grzechu (Chrystus), lecz ku zbawieniu tym, którzy go oczekują” (List do Hebrajczyków 9,28).(drugie przyjście, niewidzialne dla niewierzących).